سخنان حسین پناهی (مجموعه‌ی دوم)

youonline.ir/tag/%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%BE%D9%86%D8%A7%D9%87%DB%8C/” target=”_blank”>سخنان حسین پناهی

با مجموعه‌ی دوم سخنان حسین پناهی با شما هستیم شما می تونید مجموعه‌ی اول را در youonline.ir/%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%BE%D9%86%D8%A7%D9%87%DB%8C/” target=”_blank”>اینجا ببینید.

نیازی نیست اطرافمان

پر از آدم باشد

همون چند نفری که اطرافمون

هستند

آدم باشند

کافیه

حسین پناهی

تازه می فهمم

بازی های کودکی حکمت داشت

زوووووووو

تمرین روز های

نفس گیر زندگی بود

حسین پناهی

.

این روزها “بی” در دنیای من غوغا می کند !

بی‌کس، بی‌مار، بی‌زار، بی‌چاره،

بی‌تاب، بی‌دار، بی‌یار

بی‌دل، بی‌ریخت، بی‌صدا، بی‌جان، بی‌نوا،

بی‌حس، بی‌عقل، بی‌خبر، بی‌نشان،

بی‌بال، بی‌وفا، بی‌کلام،

بی‌جواب، بی‌شمار، بی‌نفس، بی‌هوا،

بی‌خود، بی‌داد، بی‌روح،

بی‌هدف، بی‌راه، بی‌همزبان،

بی‌تو بی‌تو بی‌تو

حسین پناهی

.

دنیا را بغل گرفتیم گفتند

امن است هیچ کاری با ما ندارد

خوابمان برد بیدار شدیم دیدیم

آبستن دردهایش شده‌ایم

حسین پناهی

.

میگویند نسل دایناسور ها منقرض شده است

پس من چرا هنوز زنده ام؟!

حسین پناهی

.

ساعت چهار صبح است

من شام می خورم

و

پدرم صبحانه

عجب فاصله ای است میان دو انسان

حسین پناهی

.

به خانه می رفت

با کیف

و با کلاهی که بر هوا بود

چیزی دزدیدی؟

مادرش پرسید

دعوا کردی باز؟

پدرش گفت

و برادرش کیفش را زیر و رو می کرد

به دنبال آن چیز

که در دل پنهان کرده بود

تنها مادر بزرگش دید

گل سرخی را در دست فشرده ی کتاب هندسه اش

و خندیده بود

حسین پناهی

.

می دانی ؟

انگار چرخ فلک سوارم

انگار قایقی مرا می برد

انگار روی شیب برف ها با اسکی می روم و

مرا ببخش

ولی آخر چگونه می شود عشق را نوشت ؟

حسین پناهی

.

بی شک

جهان را به عشق کسی

آفریده اند

چون من

که آفریده ام از عشق

جهانی برای تو

حسین پناهی

.

به ما می گفتند نباید پپسی بخورید،

گناه دارد

وقتی به تهران آمدم اولین کاری که کردم

از یک دست فروشی یک پپسی گرفتم

درش تالاپ صدا کرد و باز شد

بعد که خوردم دیدم خیلی شیرین است

آن روز نتیجه گرفتم که

گناه شیرین است

حسین پناهی

.

شب در چشمان من است

به سیاهی چشمهایم نگاه کن

روز در چشمان من است

به سفیدی چشمهایم نگاه کن

شب و روز در چشم های من است

به چشمهایم نگاه کن

پلک اگر فرو بندم

جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت

حسین پناهی

.

جا مانده است

چیزی جایی

که هیچ گاه دیگر

هیچ چیز

جایش را پر نخواهد کرد

نه مو های سیاه

و نه دندان های سفید

حسین پناهی

.

درختان می گویند بهار

پرندگان می گویند لانه

سنگ های می گویند صبر

و خاک ها می گویند مصاحب

و انسان ها می گویند خوشبختی

اما همه ی ما در یک چیز شبیهیم

در طلب نور

ما نه درختیم

و نه خاک

پس خوشبختی را با علم به همه ی

ضعف هامان در تشخیص،

باید در حریم خودمان جستجو کنیم …

حسین پناهی

.

می خواهم برگردم به روز های کودکی

آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود

عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه می شد

بالاترین نقطه‌ی زمین،

شانه های پدر بود

بدترین دشمنانم

خواهر و برادر های خودم بودند

تنها چیزی که میشکست،

اسباب بازیهایم بود

و معنای خداحافظ، تا فردا بود

حسین پناهی

.

لنگه های چوبی درب حیاطمان

گرچه کهنه اند و جیر جیر می کنند

ولی

خوش به حالشان

که لنگه ی همند

حسین پناهی

.

و اما تو ای مادر !

ای مادر !

هوا

همان چیز‌یست که به دور سرت می چرخد

و هنگامی تو می خندی

صاف تر می شود …

حسین پناهی

.

من زندگی را دوست دارم !

ولی از زندگی دوباره می ترسم !

دین را دوست دارم !

ولی از کشیش ها می ترسم !

قانون را دوست دارم !

ولی از پاسبان ها می ترسم !

عشق را دوست دارم !

ولی از زن ها می ترسم !

کودکان را دوست دارم !

ولی از آئینه می ترسم !

سلام را دوست دارم !

ولی از زبانم می ترسم !

من روز را دوست دارم !

ولی از روزگار می ترسم !

من می ترسم، پس هستم !

حسین پناهی

.

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان

نه به دستی ظرفی را چرک می کنند

نه به حرفی دلی را آلوده

تنها به شمعی قانع‌اند

و اندکی سکوت …

حسین پناهی

.

از شوق به هوا می پرم

به ساعت نگاه می کنم

حدود سه نصف شب است

چشم میبندم که مبادا چشمانت را

از یاد برده باشم

و طبق عادت کنار پنجره میروم

سوسوی چند چراغ مهربان

و سایه کشدار شبگردان خمیده

و خاکستری گسترده بر حاشیه ها

و صدای هیجان انگیز چند سگ

و بانگ آسمانی چند خروس

از شوق به هوا میپرم چون کودکیم

و خوشحال که هنوز

معمای سبز رودخانه از دور

برایم حل نشده است

آری از شوق به هوا میپرم

و خوب میدانم

سال هاست که مرده ام …

.

خدا را شکر ما دیگر فقیر نیستیم

دیروز پزشک دهکده مان گفت

چشم های پدرم آب مروارید دارند

حسین پناهی

.

نیستیم

به دنیا می آییم

عکس یک نفره می گیریم

بزرگ می شویم

عکس دو نفره می گیریم

پیر می شویم

عکس یک نفره می گیریم

و بعد

دوباره باز

نیستیم

حسین پناهی

.

با اجازه محیط زیست

دریا، دریا دکل میکاریم

ماهیها به جهنم

کندو ها پر از قیر شده اند

زنبور های کارگر به عسلویه رفته اند

تا پشت بام ملکه را آسفالت کنند

چه سعادتی !

داریوش به پارس مینازید

ما به پارس جنوبی !

حسین پناهی

.

انسانم !

ساکت،

چون درخت سیب !

گسترده،

چون مزرعه ی یونجه !

و بارور،

چون خوشه ی بلوط !

به جز خداوند،

چه کسی شایسته ی

پرستش من خواهد بود ؟!

حسین پناهی

.

در مکه که رفتم خیال میکردم دیگر تمام گناهانم پاک شده است

غافل از اینکه تمام گناهانم گناه نبوده

و تمام درستهایم به نظرم خطا انگاشته و نوشته شده بود

در مکه دیدم خدا چند سالیست که از شهر مکه رفته

و انسانها به دور خویش می گردند

در مکه دیدم هیچ انسانی به فکر فقیر دوره گرد نیست

دوست دارد زود به خدا برسد و گناهان خویش را بزداید

غافل از اینکه آن دوره گرد خود خدا بود

در مکه دیدم خدا نیست

و چقدر باید دوباره راه طولانی را طی کنم

تا به خانه خویش برگردم

و در همان نماز ساده خویش تصور خدا را

در کمک به مردم جستجو کنم

آری شاد کردن دل مردم همانا برتر از رفتن به مکه ایست

که خدایی در آن نیست

حسین پناهی

.

جالب است ثبت احوال

همه چیز را در شناسنامه ام نوشته

است

به جزء

احوالم

حسین پناهی

.

شب را به گریه سر کنم و روز را به داغ

روشن نمیشود و به سرای دلم چراغ

خواهر سفر نمود و به جنت روانه شد

اکنون ستاره مانده و من مانده‌ام و فراق

مظلومه خواهرم، ز فراقت کمان شدم

بی تو چگونه پای گذارم به باغ و راغ

حسین پناهی

.

ده دقیقه سکوت به احترام دوستان و نزدیکانم

غژو غژ گهواره های کهنه و جرینگ جرینگ زنگوله ها

دوست خوب من

وقتی مادری بمیرد قسمتی از فرزندانش را با خود زیر گل خواهد برد

ما باید مادرانمان را دوست بداریم

وقتی اخم میکنند و بی دلیل وسایل خانه را به هم میریزند

ما باید بدویم دستشان را بگیریم

تا مبادا که خدای نکرده تب کرده باشند

ما باید پدرانمان را دوست بداریم

برایشان دمپایی مرغوب بخریم

و وقتی دیدیم به نقطه ای خیره مانده اند برایشان یک استکان چای بریزیم

پدران، پدارن، پدرانمان را

ما باید دوست بداریم

حسین پناهی

.

می دانی

یک وقت هایی باید

روی یک تکه کاغذ بنویسی

تعطیل است

و بچسبانی پشت شیشه ی افکارت

باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دست هایت را زیر سرت بگذاری

و به آسمان خیره شوی

و بی خیال سوت بزنی

در دلت بخندی به تمام افکاری که

پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند

آن وقت با خودت بگویی

بگذار منتظر بمانند !!!

حسین پناهی

.

من اگر خدا بودم

یه بار دیگه تموم بنده هام رو میشمردم

ببینم که یه وقت یکیشون تنها نمونده باشه

و هوای دو نفره ها رو آنقدر

به رخ تک نفره ها نمی کشیدم

حسین پناهی

.

صدای پای تو که می روی

صدای پای مرگ که می آید …

دیگر چیزی را نمی شنوم !

حسین پناهی

.

همه چی از یاد آدم میره

مگه یادش

که همیشه یادشه

حسین پناهی

.

کهکشانها کو زمینم؟

زمین کو وطنم؟

وطن کو خانه ام؟

خانه کو مادرم؟

مادر کو کبوترانم؟

من گم شدم در تو

یا تو گم شدی در من،

ای زمان ؟ …

حسین پناهی

.

زندگی چیست؟

اگر خنده است چرا گریه میکنیم

اگر گریه است چرا میخندیم،

اگر زندگی است چرا میمیریم

اگر مرگ است چرا زندگی می کنیم

اگر عشق است چرا به آن نمیرسیم

اگر عشق نیست چرا عاشق می شویم

واقعاً زندگی چیست؟

حسین پناهی

.

میزی برای کار

کاری برای تخت

تختی برای خواب

خوابی برای جان

جانی برای مرگ

مرگی برای یاد

یادی برای سنگ

این بود زندگی

.

به بهشت نمی روم

اگر مادرم آنجا نباشد

حسین پناهی